2.

*Edvige* - Rosienne, 17:15

,,"Zaprosić" na kawę, a na dodatek się spóźnić, do tego już trzeba mieć tupet.” Mruknęłam pod nosem zniechęcona czekaniem. Siedziałam przy stoliku w rogu sali i mieszałam moją, letnią już, kawę. Rosienne była małą, przytulną kawiarenką w centrum Maceraty, o beżowych ścianach i fioletowych firankach, na stolikach leżały czerwone obrusy, udekorowane limonkowymi serwetkami. O 17:20 zaczęłam się zbierać i już chciałam prosić o rachunek, gdy usłyszałam zdyszanego Zaytseva wpadającego do kawiarni, jakby go coś goniło. Dosiadł się do mnie i głęboko odetchnął:
 - Przepraszam Edvige, coś mnie zatrzymało. - Powiedział ze skruszoną miną, mój mózg musiał to przeanalizować, Zaystev i skrucha?
 - A konkretnie co? - Z szyderczym uśmieszkiem zapytałam.
 - Nie powiem, bo będziesz się śmiać, zresztą nieważne. Chciałbym się czegoś więcej o tobie dowiedzieć, intrygujesz mnie.
 - Oj Zaytsev, wiesz tyle, ile jest ci do przeżycia potrzebne, więcej nie musisz. Może powiesz mi coś o sobie, wtedy się zastanowię.
 - No niech Ci będzie, to, że jestem siatkarzem i gram w tutejszym klubie, wiesz. Aż wstyd się przyznać, ale lubię komedie romantyczne, chociaż jeszcze wzruszyć mi się nie zdarzyło - zamarł oczekując na moją reakcję, kiwnęłam głową żeby kontynuował - horrorem lub komedią również nie pogardzę. Słucham Led Zeppelin, Queen, Ac/Dc, Depeche Mode i  tym podobnych. Czytam wszystkie gatunki książek. Gdy byłem mały uwielbiałem ściągać obrus ze stołu i tym sposobem zbijać wszystkie naczynia, babcia zawsze nazywała mnie "Belzebub", zbijanie mi talerzy oraz swoista niezdarność zostały mi do dzisiaj. Ale starczy o mnie, teraz twoja kolej.
 - To ja będę bardziej męska i powiem, że nie przepadam za romantycznymi filmami, ale horrory, dramaty, i komedie wprost uwielbiam. Muzyki słuchamy takiej samej. Książki czytam najczęściej historyczne. To by było na tyle.
 - A o rodzinie swojej nic nie powiesz, o dzieciństwie? - Spuściłam głowę, by nie widział wyrazu mojej twarzy. Z krępującej sytuacji wyratowała mnie kelnerka, która o mało co się nie obśliniając zapytała:
 - Podać coś panu? - Tsa, a mnie to już tu nie ma.
 - Edvige, coś dla ciebie? - Zdziwiona mina kelnerki wynagrodziła mi całe trudy siedzenia obok Zaytseva.
 - Tak, szklankę wody z lodem poproszę.
 - Dobrze, w takim razie jedną szklankę wody oraz sernik kawowy.
 - Będzie za chwileczkę - odwróciła się na pięcie i z kwaśną miną odeszła, z trudem powstrzymywałam się od parsknięcia śmiechem.
 - Dusisz się? - Zapytał kpiąco Zaytsev.
 -Tak, twoim zapachem, wylałeś na siebie całą butelkę? Poza tym, nie powinieneś być na diecie sportowca?
Już chciał coś odpowiedzieć, ale kelnerka przyniosła nasze zamówienie.
 - Mi dieta nie potrzebna, prędzej Tobie. Chociaż i tak jesteś niezwykle piękną kobietą.
Zrobiłam się czerwona, jak burak. W pewnym momencie straciłam kontrolę i chlusnęłam w niego lodowatą wodą ze szklanki.
 - Może troszkę ochłoniesz, a twoja fryzura przestanie straszyć dzieci, żegnam. - Wstałam i odeszłam, mam nadzieję, że prędko go nie zobaczę.

*Ivan* - Park, 16:57

,,Zabiję trenera, jak siatkówkę kocham, tak trenerowi coś zrobię, a właściwie nie zdążę, bo za prawdopodobne spóźnienie zabije mnie Edvige. Przytrzymał mnie 40 min i wypuścił dopiero. A co to za wrzask jest?”Zaciekawiony obróciłem głowę i zamarłem. W moją stronę biegły jakieś dziewczyny, wyglądały na 16 lat:
 - Ivan! Ivanku! - Odwróciłem się i zacząłem odchodzić coraz szybszym krokiem - IVAAAAAAAAN!!!
,,Mamusiu, mamusiu, ja nie chcę, będę grzeczny, błagam, błagam.” Puściłem się sprintem uciekałem przez około 10 min, ale udało im się mnie dopaść w pobliżu Rosienne, przy dużej fontannie.
 - Ivan, mogę zdjęcie? Oj, nie wyszło, mogę jeszcze jedno? Ivan podpiszesz mi się tu, tu i jeszcze tu.
 - Panie Zaytsev, a mógłby się pan podpisać dla Luizy? Mam dzisiaj urodziny.
 - Tak, tak, tak. - Bezradny zgadzałem się na większość rzeczy, które powiedziały, ale na pytanie o ślub odpowiedziałem stanowczym "Nie!" Spojrzałem na zegarek, była godzina 17:15. Kulturalnie przeprosiłem i poleciałem w stronę kawiarni. Wpadłem do niej po około 5 minutach, Edvige chyba zbierała się do wyjścia. Dosiadłem się do niej, przeprosiłem i zaczęliśmy rozmawiać jak ludzie, przerwała nam kelnerka, która świecąc biustem oraz śliniąc się na mój widok zapytała o zamówienie. Po jej odejściu coś się zepsuło, zaczęło znów zgrzytać. Momentem kulminacyjnym było, gdy Edzia wylała na mnie szklankę z lodowatą wodą i wyszła trzaskając drzwiami. ,,Chyba nie tak to miało wyglądać. Mogłem się zamknąć, po co ja to mówiłem, przecież wcale tak nie myślę.” Zaczęły zżerać mnie wyrzuty sumienia. ,,Będę musiał ją przeprosić.”
____________________________________________________________
Nie wiem co to jest. Nie mam pojęcia. Sukcesem jest to, że mam zarys fabuły rozpisany, będzie może lekko ponad 10 rozdziałów. Dziękuję wszystkim osobom, które napisały komentarz. Miło wiedzieć, że ktoś to czyta.
Stwierdzam zawał, bo ZAKSA gra tie-break.